Maandag 28 juni 2004, om 23.00 u ’s avonds.
Dankbrieven gebundeld.
Mijn diploma op zak.
Mijn dierbare school.
Missen zal ik
de fantastische uitdagingen op cognitief vlak
de gelegenheden tot zelfontplooiing op sociaal – emotioneel vlak
de talloze extra activiteiten – een grote meerwaarde naast het gewone curriculum
Tranen prikkelen in mijn ogen … ik mag huilen … het moment is aangebroken dat ik afscheid moet nemen van mijn enorm trouwe en dierbare directies en leerkrachten van Benoth.
Mevr. Stark is nog niet tevreden. Sinds een aantal jaren heeft zij met behulp van andere collega’s het zover gebracht dat de leerlingen kunnen afstuderen aan onze school met een volwaardig getuigschrift.
Dit biedt de studenten meer kansen. In de eerste jaren hebben wij, pioniers op de hogescholen en universiteiten, enig advies nodig om nog wegwijzer te worden in het aanbod aan studies en richtingen. We kunnen, zoals altijd, op mevr Stark rekenen. Buiten haar urenpakket, buiten haar plichten in dienstverband, maar binnen haar streven en drang om het allerbeste uit ons te halen. Om ons alle tools en middelen aan te rijken een degelijk bestaan te kunnen realiseren.
7 juli 2008.
Ik haal de dankbrieven tevoorschijn.
Mijn diploma ‘Bachelor in de logopedie en Audiologie’ op zak.
Mijn Hogeschool ‘Lessius’.
Oprechte dank aan mijn hoogleraars, ombudsmannen en schoolhoofd.
Stiekem dank ik weer mijn dierbare directies op mijn middelbare school. Door jullie heb ik het kunnen waarmaken op ‘Lessius’.
6 oktober 2011
Ik haal de dankbrieven tevoorschijn.
Op rituele basis – om niet te vergeten (wat ik ook op Benoth heb geleerd) om degenen die je één hoofdstuk, één paragraaf, één zin, één woord en zelfs één letter hebben aangeleerd (Avos, 6), steeds de eer te blijven bieden.
Het gaat me goed. Ik kan, enerzijds, een professioneel leven leiden in combinatie met een mooi gezin. Ik kan meedraaien en fungeren in de welvarende maatschappij als Belgische burger. Ook voor de toekomstige jeugd kan ik als zorgcoördinator voortdurend aanpassingen teweeg brengen en hen verder vooruithelpen in een wereld van veranderingen.
Anderzijds, is het mij bijgebleven en kan ik daar dagelijks wat uit halen, uit het enorme aanbod aan humanistische normen en waarden. Respect opbrengen voor jezelf en je omringenden. Iets blijven betekenen voor je naasten en andere medemensen. Eerlijkheid en bezinning alvorens je iets onderneemt en je kritisch opstellen.
Dit laatste is nu enorm van toepassing. Bij de zoveelste roekeloze berichtgeving in de media.
Ik vraag me dan wel af hoe het komt dat het de (co-)redacteurs van het artikel verschenen op 5 oktober 2019 in Het Nieuwsblad http://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20191003_04642956 op een of andere manier ontgaan zijn van de doelstellingen rond sociale cognitie en sociale communicatie. ‘Jezelf in de gevoelens, gedachten, bedoelingen van anderen verplaatsen (perspectief nemen) en hiermee (op cognitief niveau) rekening houden’. ‘Kritisch zijn en een eigen mening formuleren – kritisch nadenken over bepaalde maatschappelijke toestanden.’
Ik draag ons vaandel hoog. Ik kan met trots beweren dat ik mijn levenskwaliteit te danken heb aan de directie van Benoth. Ik wens hen nog veel succes verder in hun fantastische carrière en dat ze zich vooral niet laten doen door mensen die weinig weet hebben van de interne werking en helaas de steun krijgen van de media die ongegronde geruchten zomaar verspreidt. Dit op zich is weer bewijs van gebrek aan verwerving van een doelstelling van mensen met andere onderwijsachtergronden. ‘Sociale vaardigheden – zich discreet opstellen – begrijpen dat roddelen de onderlinge relaties verstoort.’
Perel Kohen, afgestudeerd in 2004 op Benoth
In 2008 Bachelor in de logopedie en audiologie
Meer dan tien jaar zelfstandige logopediste en tewerkgesteld in het onderwijs
Bereikbaar:
Gsm: 0470 041 285
Email: perelg123@gmail.com