Het klinkt mij nog in de oren. Ik hoor het mevr. D. H. (leerkracht) nog roepen: ‘jullie zijn droomleerlingen. Pracht van kinderen. Op andere scholen word ik achtervolgd, wat hier helemaal niet het geval is. Hier laten wij onze tassen gewoon op tafel achter. We hoeven ze niet op slot te zetten.’ (anno 2001)

Behalve de onbeschrijfelijke bagage aan kennis, waarden, doelstellingen en vaardigheden die de school mij heeft bijgebracht, herinner ik me de warme begroeting van mevr. Stark elke morgen opnieuw. Dit blijft mij bij. Eeuwig. Ze stond en staat nog steeds paraat voor alle talloze leerlingen als een lieve moeder. Ze zorgde en zorgt nog steeds ook voor de emotionele behoeftes, zo trouw en inderdaad, ook streng. Net zoals moeders thuis streng moeten optreden ten voordele van hun kinderen. Des te meer begrijp ik hoe hard mevr. Stark, buiten haar plichten en ver voorbij haar functieomschrijving,  de leerlingen vooruit helpt. Hen klaarstoomt voor de reële wereld waar smoezen en ‘och och, komaan, we zien het je wel deze keer door de vingers’ hen ook niet toelaat om de ambtenaar in het districthuis of de professor in het academisch ziekenhuis bij laattijdigheid te spreken.

Ikzelf, stuur als ouder mijn kinderen met een gerust hart naar Benoth.

Vol vertrouwen in het hele team van Benoth die mijn kinderen zowel volgens de joodse als algemene normen en waarden zo ver mogelijk proberen te krijgen.

Gitty G.